Þú stjarna mín við skýja skaut, á skærum himinboga, svo hrein á þinni bláu braut þú brunar fram með loga, og þegar alt er orðið hljótt og alheims kyrð og friður, þá horfir þú um heiða nótt af himni þínum niður. Og nú er miðrar nætur stund, og nú er geimur hljóður, því lífið festi blíðan blund, sem barn við skautið móður, og unir þar við eilíft ljós í ástarsælum draumum, uns eygló sendir roðarós frá rauðum austurstraumum. Þú ert eina unun mín, er einn og hljóður vaki; hve sárt mun verða' að sakna þín að svörtu fjallabaki; en þótt þú bíðir nú í nótt á næturhimni köldum, þú verður hulin helst til fljótt af holum vesturöldum.
https://primanota.net/sveinbjorn-sveinbjornsson/til-stjornunnar-lyrics.htm